Mount Rainier National Park

Vandaag gaan we een lange trail van bijna 20 km doen in Mount Rainier National Park, de Summerland trail. Om 06:00 stonden we startklaar bij het ontbijt maar.....geen ontbijt te vinden. Ik naar de balie toe om te vragen wat er was, bleek dus dat het weekend was, dus het ontbijt was pas om 07:00. Dat was balen maar de meneer achter de balie was zo aardig om een zakje met yoghurt, cinnemon rolls, appels en bananen mee te geven dus daar konden we het goed mee uithouden.
Na 1,5 rijden waren we bij de trail en hadden bijna het laatste plekje op de parkeerplaats. Het was nog koud, maar wel zonnig weer, prima om te lopen en we waren allang blij dat we geen regen hadden! De trail slingerde eerst een heel stuk door het bos. Het rook daar zo lekker, een soort mix van dennennaalden en zeep. Er leek geen eind aan te komen maar na een paar uur waren we boven de boomgrens. Nadat we een aantal bruggetjes over een rivier waren overgestoken kwamen we op de meadows uit en torende daar de enorme Mount Rainier boven ons uit, het was daar zooooo mooi. We hoorden pika's fluiten en een marmot lag te zonnen op een steen.
We liepen nog een stuk door over rotsen totdat we bij de sneeuw en een mooi bergmeertje aankwamen. We wilden eigenlijk nog verder om mountain goats te zoeken maar het werd al laat en we moesten het hele eind ook nog terug. Ron had enorm last van zijn knie en ik was op de meadow door mijn rug gegaan dus we namen allebei een hiking pole van mij een daar gingen we, als twee bejaarden naar beneden. Er leek geen einde aan te komen maar zolang we de ene voet maar voor de andere bleven zetten zouden we vanzelf bij de auto komen.
En uiteindelijk was daar de auto dan! Moe stortten we ons op het brood wat we nog in de auto hadden. We moesten nog een uur rijden naar ons hotel wat midden in het park stond op een plek Paradise die heet. En het was daar ook prachtig! De enige kamer die nog beschikbaar was, was een kamer met twee eenpersoonsbedden, geen bad en geen toilet op de kamer. Dat was even slikken. Wat nog meer slikken was, was dat er nergens wifi of telefoonverbinding was. En dat voor twee dagen, want zolang blijven we hier.
Toen we waren ingecheckt hebben we heerlijk gegeten in het restaurant, pasta met krab en een flesje wijn, het was tenslotte mijn verjaardag. Van de wijn en de wandeling waren we zo moe dat we na het eten direct naar bed zijn gegaan.