Lassen Volcanic national park

Vanmorgen was ik weer niet uit bed te branden, Ron wel, en die was zo lief om ontbijt voor mij op bed te brengen, dus kon ik nog even blijven liggen. Onze auto is een zwijnenstal, en iedereen avond nemen we ons voor om hem op te ruimen maar 's avonds zijn we te moe en nemen we ons voor om het in de ochtend te doen maar daar komt ook weer niets van, zo ook dus vanmorgen en we waren al laat dus ach....het voordeel van een puinhoop auto is ook weer dat we al onze waardevolle spullen onder de berg kunnen stoppen, zodat we niet steeds alles mee hoeven te sjouwen :)

Toen ik vanmorgen de website van Lassen Volcanic national park checkte was de weg nog steeds dicht. Best vreemd, want de laatste twee dagen was het weer weer goed. Toch dus maar naar het park gebeld en ja hoor, ze waren open maar de website was nog niet bijgewerkt. Mooi, dus op naar Lassen vandaag. Het was een klein uurtje rijden dus alle tijd om nog verder wakker te worden.

In Lassen is het prachtig! De zon schijnt volop, overal ligt nog sneeuw, en alhoewel de temperatuur niet al te veel aangeeft voelt het toch heerlijk omdat we zo hoog zitten. We rijden door het park en stoppen overal om foto's te maken. De eerste trail die we doen is Bumpass Hell. Dit is een gebied met veel geologische activiteit en het stinkt dan ook behoorlijk naar zwavel, met name toen we net wat aan het eten waren, geen goed idee daar!

De tweede trail die we deden was Lassen Peak, dit was de trail naar de top van de vulkaan. Lassen is overigens de laatste vulkaan in een rij in de Cascades die we aandoen deze vakantie. Op de trail was het koud, we liepen over kale bergen met fenomenale uitzichten! Er lag veel sneeuw op de trail wat het wel lastig maakte want de paadjes waren heel smal geworden en ik kreeg steeds meer last van hoogtevrees. Een halve mijl voor de top durfde ik echt niet meer, Ron wilde wel erg graag verder dus ik zou langzaam naar beneden lopen en Ron ging verder.

Onderweg heb ik heerlijk in het zonnetje van het uitzicht genoten, Ron ondertussen in de gaten gehouden door mijn verrekijker of alles goed ging en praatjes maken met iedereen die langs kwam. Toen ik zag dat Ron de top had bereikt ben ik weer terug gelopen want het waaide te hard om langer stil te blijven zitten. Een half uurtje nadat ik bij de auto was kwam Ron er ook weer aan, een hele prestatie want met name het laatste stuk was erg steil.

Het was inmiddels laat geworden dus de hoogste tijd om naar een hotel te gaan zoeken. Na een half uurtje kwamen we bij een best western maar de prijzen waren hier belachelijk. De eigenaar wilde er ook niets vanaf doen want ze zaten bijna vol. Dus toen maar doorgereden. Na uur door allerlei kleine dorpjes te hebben gereden die er allemaal achenebbis uitzagen kwamen we eindelijk bij een iets groter stadje met een redelijk motel.

Hier hebben we ingecheckt. We waren te moe om nog uit eten te gaan en hadden nog twee kant en klaar maaltijden over, niet het lekkerste maar het kwam goed uit en met de zoute crackers en bier smaakte het best goed!