De slot canyons in Grand Staircase Escalante

Gisteravond hadden we een BBPA (bed bug panic attack). Ik dacht dat ik iets zag en we hebben de hele kamer overhoop gehaald. Niks gevonden verder maar toen zat het alweer tussen onze oren. We hebben alles in de auto gegooid en de spullen die we nog op de kamer hadden hebben we in een zakje aan de rand van het douchegordijn opgehangen. Pfffffff, slechte nacht gehad!
Voordeel was dan wel weer dat we de volgende ochtend niet veel hoefden in te pakken dus we waren vlot op pad. Om bij de slot canyon te komen, moesten we 26 mile over een onverharde takkewijf, onze gebitten kwamen er bijna uit zetten..... Na bijna een uur waren we op de plek van bestemming en kon de hike Dry Fork Canyon beginnen. We moesten eerst afdalen in een breed ravijn en toen een stuk dat ravijn volgen. De temperatuur steeg al snel naar zo'n 26C. Eenmaal bij de slot canyon was het heerlijk koel door de nauwe hoge wanden. Na een klein uurtje hadden we de canyon, die een mile lang was, heen en weer gelopen.
Eenmaal weer eruit dacht ik de omgeving te herkennen, hier waren we eerder geweest om een canyon te doen die toen vol water stond zodat we er niet in konden. We liepen door, en ja hoor, daar hing Peek-a-Boo canyon. Inderdaad "hing", want Peek-a-Boo is een hangende slot canyon. Je moest dan ook zo'n 4 meter klimmen om erin te komen. Ik durfde niet verder dan halverwege omdat ik bang was dat ik niet terug zou durven maar Ron klom er zo in. Toen even later een andere man een kwartier daar heeft gehangen en niet meer voor of achteruit durfde en uiteindelijk door 2 man eruit moest worden gehesen vreesde ik dat deze canyon aan mijn neus voorbij zou gaan.
Totdat iemand me daar vertelde dat je ook langs de canyon kon hike en van de andere kant erin kon komen. Dat hebben we toen gedaan maar dat bleek ook nog niet zo makkelijk maar na wat klauterwerk waren we er dan in. En wat een mooie canyon! Dit had ik niet graag willen missen en we hebben prachtige foto's gemaakt. Dit was echt genieten! Toen we weer bij het begin waren, de 4-meter-klim zeg maar, waren er al een aantel mensen achter ons dus teruggaan zou lastig worden omdat de canyon zo smal is dat je elkaar bijna niet kunt passeren. Na veel wikken en wegen, bijna opgeven en toch weer proberen (hoogtevrees), is het dan toch gelukt!
We waren vroeg in de middag al weer bij de auto. In Escalante heb ik nog een boek over dit gebied gekocht en een kaart van alle slot canyons. Daarna zijn we rustig naar Cedar City gereden, zo'n 2,5 uur verder. Nu zjn we in ons hotel en liggen met stijve knieën op bed!