Great Basin NP

Omdat we gister zo vroeg in slaap waren gevallen hadden we geen avondeten meer gegeten. Het ontbijt was om 07:00 en we waren wel toe aan een stevige bodem voor onze wandelplannen vandaag. Dus om 07:00 staan we voor het ontbijtrestaurant wat door dezelfde mensen wordt beheerd als ons motel en volgens de reviews moet het restaurant ontzettend goed zijn. Dat belooft wat dus.
Helaas..... er hangt een briefje op de deur dat ze weg is en om 07:10 terug is. Ok, dan eerst de auto inpakken. Inmiddels is het 07:30 en is nog niemand. Dat gaat niets worden dus. Toen maar in de auto gestapt en naar het park gereden wat op 5 miles afstand ligt, en daar een picknicktafel opgezocht en maar weer crackers met kaas en worst gegeten. Ach, dat is ook lekker!
Onze wandelplannen lagen vandaag op 10,000 ft hoogte dus we moesten een behoorlijk stuk klimmen met de auto naar het beginpunt. Great Basin NP is een park wat draait om Wheeler Peak, de 1-na hoogste berg in Nevada (13,000 ft) met een gletcher. Onderweg worden we getrakteerd op schitterende uitzichten van de berg met berken in herfstkleur waarvan het lijkt alsof ze in brand staan, zo fel gekleurd! 
Onze wandeling is een zware, zeker omdat deze op hoogte is dus we besluiten om rustig aan te doen en te kijken tot hoever het gaat. Onderweg kunnen we een paar keer afsteken naar de parkeerplaats. Het gaan moeizaam in het begin, het is klimmen en de hele wandeling ligt tussen de 10,000 en 11,000 ft. We klimmen omhoog langs een beekje en verderop komen we langs 2 bergmeren, de één nog mooier dan de ander. Inmiddels zijn we een uurtje onderweg en we beginnen te wennen aan de hoogte.
Verderop komen een Goshawk tegen, die een enorme Blue Grouse heeft verorberd, je ziet hem echt balen want wij verstoren zijn ontbijt en nu zit hij te wachten in een boom totdat we verderlopen. We komen nog allemaal andere kleine vogeltjes tegen, junco's, chickadees, titmouses... en natuurlijk de Clark's Nutcrackers en de altijd aanwezige raven.
Inmiddels zijn we onderweg naar de gletcher. Het is een lastige tocht die omhoog over rotsblokken gaat en heel veel losse stenen. Maar het is de moeite waard. Aan het eind van de trail worden we beloond met een spectaculair uitzicht over de gletcher, de berg en de vallei aan de andere kant. Je kan echt enorm ver kijken!
Bij de gletcher ontmoeten we een amerikaanse man op leeftijd en we lopen met z'n drieën terug. Aan het eind van de wandeling die op de terugweg gelukkig alleen maar naar beneden ging, wisselen we emailadressen uit, hij wil graag wat van mijn vogelfoto's hebben en hij komt regelmatig in Nederland omdat zijn zus in Iepie (???? ohhh...Epe....) woont.
Uiteindelijk bleken we ruim 11,5 km gelopen te hebben, en dat in bergachtig terrein en op 10,500 ft hoogte... als je dat vergelijkt met dat ik in 2011 net van de auto naar het picknicktafeltje kon lopen en daar wachtte totdat Ron de trial had gelopen dan is dit een wereld van verschil! 
Nadat we weer wat crackers met kaas en worst hebben gegeten rijden we weer verder naar het zuiden naar Utah, de weg is gelukkig een stuk interessanter dan de heenweg en na 2 uur rijden komen we in Beaver aan. Dit blijkt een gat van niets te zijn dus we besluiten om nog 45 minuten door te rijden naar Panguitch, wat vlak bij Bryce NP ligt, ons doel voor morgen.
Bij het eerste motel is het gelijk raak. We zien een motel met leuke houten lodges, een hele redelijke prijs en ruime kamers. Mooi, dat is lekker snel gegaan. Omdat we onderweg een hamburger hadden gegeten hadden we niet veel trek dus we halen bij de plaatselijke supermarkt een salade. Net een zeer welkome warme douche gehad (bij het krotmotel hadden we niet durfen douchen) en de rest van de avond staat er lekker lui lezen op het programma want we zijn allebei toch wel erg stijf van het lopen.....